 |
 |
 |
 |
 |
 |
Mei ien houtsje foar wint men faak mar net altiten.
It like allegearre sa moai foar Willem Schaap. Yn it middenspul kaam er mei in moai setsje in houtsje foar. Willem moast nei syn Ytaljaanske damaventoer der fansels wol wer wat ynkomme. Frysk damjen is hiel wat oars as de Ytaljaanske fariant. Mooglik hie it foaral ek te meitsjen mei de tsjinstanner hoe’t sa’n partij ferrinne soe. Mei ien houtsje foar dat liket moai mar it betsjut net altiten winst.
Dy tsjinstanner wie nimmen minder as Sjoerd Jan Bakker. Dizze man seach nei in houtsje efter net allegearre apen en bearen. Hy striek sa dat Schaap mooglik wol dy bisten op him ôf kommen seach. De partij gong sa: Willem helle der in moai slachje út en gefolch dêrfan wie dat er in hout mear hie as Bakker. Der stie noch folop hout op it boerd. Mear op it boerd as der nêst. Dy fan Schaap stienen eins hast allegearre yn it midden. Dêrop stelde Bakker syn taktyk fan in omsingeljende oanfal yn. Hy krige in pear houtsjes suver tsjin de kant oan. Schaap besocht der noch wat loopkes yn te krijen, mar dêrmei naam er ek nochal wat risiko’s. Bakker seach it mei ynstimming oan en lei it fjoer hieltiten mear oan ‘e skinen fan Willem syn houtsjes. Willem hie acht houtsjes yn de midden stean sûnder ankers. De steunhouten makken ek diel út fan it selsskip yn de midden. Om koart te gean: der wie gjin salve mear oan te striken. Tsjinstanner Bakker hie mei ien efter in geweldige strategy keazen dy’t wy wol faker fan him sjoen hawwe.
Sa sjocht men mar wer dat jo net altiten winne mei in houtsje foar. It hinget fansels foaral ek fan de stân ôf dy’t jo nei it winnen fan in hout oerhâlde op it boerd. Willem syn stân wie fuortendaliks al as in bosk woartels. Dan moatte jo besykje om wat foardelich ôf te ruiljen en as dat dan net slagget wurdt it in hiele toer.
Ütslaggen: Bauke Bos – Hennie de Haan 1 – 0; Sjoerd Jan Bakker – Willem Schaap 1 – 0;Tineke Tegeler – Bauke Dykstra; Dicky van der Meer – Kees Castelein 1 – 0; Cor Kooistra – jelle Wiersma 0 – 1.
Over de auteur