 |
 |
 |
 |
 |
 |
In hiele gesellige sinteklaasjûn by de Strikers.
Men soe sizze kinne: Wat soe der no gesellich oan wêze kinne om as grutten
allegearre achter in damboerd te sitten en tsjinoer jin in man of frou dy’t ek
besiket de partij te winnen. It wurdt hiel aardich as it net bliuwt by ien potsje, mar dat der yn in kertier fjouwer spultsjes tsjin in tsjinstanner ôfraffele wurde. Dan is it net allinne de kundichheid fan it spul in fereaske, mar ek it tempo fan it tinkproses. No men kin fan tinken wol ha dat it der dan wol op oan komt foar de âldere spilers.
As der dan ek noch ferskate farianten fan it damspul frege wurde dan kin men sa no en dan wol it gefoel krije dat men dwaande wurdt om kirewyt te wurden. De jingen dy’t geregeld fan dy rappe spultsjes op ynternet dogge ha dêr gjin lêst fan. Dy wurde net kirewyt, mar fine it allinne mar moaier: Hoe hurder hoe moaier.
Ien fan de útrinders dêryn is Willem Schaap. Hy waard winner yn de earste
groep. Hy hie likefolle punten as Jelle Wiersma, mar omdat er tsjin him wûn hie waard er útroppen ta winner. Sjoerd Jan Bakker koe him as tachtichplusser yn it damgeweld fan beide niisneamde mannen noch aardich hanthavenje en dat jilde ek foar Dicky van der Meer mar beide mannen kamen te koart foar de earste priis: in spekulaasplaat bakt yn boerebûter. Nee sy moasten it dwaan mei in behindich Sinteklaastaartsje of in pakje taaimantsjes. Deselde prizen koenen yn de b-goep behelle wurde. De winner wie dêr Cor Kooistra folge troch Ype Boelens. Foar elkenien wie der priis. Gjin ien waard oerslein. En dat is fansels ek it moaie fan sa’n damjûntsje.
Over de auteur